Z pamiętnika Heinza Kuttina, 25 listopada 2015

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 25 listopada 2015, 10:18

-Święta Rito! Patronko spraw beznadziejnych! To ja, twój uniżony sługa Heinz! Wysłuchaj moje błagalne modły bo obawiam się, że mogę oszaleć. Pierwsza sprawa. Sara. O co chodzi z tym dziewczęciem? Jakaś taka cicha, jakaś apatyczna. Czuję Święta Rito, że maczałaś w tym swoje serdelkowate paluchy! Błagam, niech ona się rozkręci, tu się musi coś dziać! W lekturach szkolnych jest więcej akcji, niż w tej kadrze z nią. Druga sprawa to Gregor i Sandra. Czuję Święta Rito, że skoczna rodzina nam się powiększa! Tak myślę, że Sandra jest w ciąży. Ale głupio mi spytać. Proszę, zrób tak, żeby była. I żeby to był chłopiec i chociaż na drugie imię miał Heinz. Morgi? Morgi coś przebąkuje o zakończeniu kariery. Oby nie! To taki zdolny chłopak! Co ja bez niego zrobię w tym małpim gaju? Jedyny w miarę trzeźwo i logicznie myślący z całego towarzystwa. A Tysia i Michi? Wzięli ślub, dasz wiarę Święta Rito? I nic mi nie powiedzieli! Nie mogę przeboleć! Bardzo bym prosił, żeby wesele było duże, huczne i żeby tort był malinowy. Amen.

-Co ty robisz?

Odwracam się i widzę Tysię stojącą nade mną.

-Modlę się. Tylko to mi pozostało.

Parska śmiechem i siada obok mnie.

-Co ty opowiadasz?

-Został mi tylko Felix i Tim. Nie tak powinien wyglądać sztab szkoleniowy!

-No i Sara.

Patrzę na nią spode łba.

-No co?

Zabawna jesteś, zawsze to wiedziałem.

-Moja definicja członka sztabu szkoleniowego mówi o tym, że ta osoba się odzywa. Zatem Sary nie możemy zaliczać do sztabu.

-Musisz uaktualnić informację. Jak wracałam rano z moimi chłopakami z biegania to widziałam jak siedziała przed hotelem z Diethartem.

-Poważnie? I co robili?

-Uprawiali bezpruderyjny sex.

-Coo?!

-Na litość boską, Heinz. Rozmawiali. Thomas ją pewnie bajerował świniami czy coś.

-Jesteś podła.

-Nieprawda. Kocham go, ale świnie mnie rozkładają na łopatki. Nie mógł znaleźć innej charakterystycznej rzeczy? Jak Morgi i jego czapka?

Nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Rzeczywiście, świnia to dziwny... artefakt. Może powinienem zatrudnić psychologa? Miałbym czwartą osobę do sztabu, psychologowie zawsze dużo mówią!

-Tysia!

W naszą stronę biegnie Michi z telefonem przy uchu.

-No?

-Malarz pyta czy chciałaś mieć pistacjowe czy miętowe ściany.

-Gadaj z dziadami. Przecież to jest diametralna różnica!

Wyciąga telefon z ręki Hayboecka i odchodzi na bok porozmawiać z malarzem.

-Ja osobiście nie widzę żadnej.

Michi odwraca się w moją stronę i uśmiecha szeroko.

-Nie tylko trener. Ale nie odzywam się, bo dostanę trzygodzinny wykład.

-Żonka daje ci popalić?

-Nie powiedziałbym, że popalić. Wie trener, że ma mocny charakter. Ale tyle jej zawdzięczam i tak kocham, że biorę to wszystko z pocałowaniem ręki.

Zakochany dzieciak. I dobrze! Chwilo trwaj! Są fajną parą.

-Robicie remont?

-Tak, przeprowadzamy się po sezonie.

-Ooo, a gdzie?

-Kupiliśmy mieszkanie na tym samym osiedlu co Gregor i Sandra, a nawet w tym samym budynku co Manuel i Megi. Wie trener, strzeżone, ogrodzone, z parkiem wewnątrz. Generalnie klasa.

-Ciesze się, że się urządzacie.

-Tyśka ma tyle ciuchów, że moje mieszkanie by nie starczyło.

-SŁYSZAŁAM! - krzyczy z daleka dziewczyna i wraca do rozmowy przez telefon.

-Michael, zauważyłeś, że Sandry zrobiło się jakby... więcej?

Patrzy na mnie zaciekawionym wzrokiem.

-W jakim sensie?

-Powiem wprost. Myślę, że jest w ciąży!

Blondyn uśmiecha się pod nosem.

-Musiałby trener Tyśki spytać, ja tam nie wiem. Nie znam się. Ale z trenera to się plotkarz zrobił!

-Ja tylko chciałem wiedzieć...

-Jak się żyje trenera owieczkom. Tak wiem. A teraz zapraszam na trening, trwa od 10 minut!

-Jak to? Beze mnie?!

-No właśnie na trenera czekamy! Myślałem, że to oczywiste.

-Nie cwaniacz! Kraft kiedyś przycwaniaczył i musiał nosić przez miesiąc moje walizki! A ja kupuje żonie dużo pamiątek!

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 25 listopada 2015, 12:40

-Jeszcze pięć pompek! I raz! I dwa! I trzy... Diethart, synu! Dlaczego nie pompujesz?! Proszę do mnie! Reszta może chwile odpocząć.

Thomas podchodzi do mnie głośno sapiąc.

-Ja chyba nie mam kondycji trenerze.

Patrzę na niego zszokowany. Przez Tyśkę non stop po głowie chodzą mi te świnie, nie mogę się skupić!

-Jak to nie masz kondycji?! Przecież ty kondycję budowałeś od 8 roku życia!

-No nie wiem. Nie mogę. Czuję, że łamie sam siebie.

-Niech mu trener da dodatkowe zajęcia z Sarą. Ucieszy się – rzuca głupawo Morgi przechodząc obok z ręcznikiem przerzuconym przez ramię.

-Zamknij się – warczy Diethart i speszonym wzrokiem zaczyna krążyć po podłodze.

-Synu... Czy jest coś o czym chcesz mi powiedzieć?

-Diethart ostatnio nuci 'I can't wait to fall in love with you, you can't wait to fall in love with me' – śmieje się Michi. - Niech trener sobie dopowie resztę.

I cała piątka zaczyna podśpiewywać.

-Tacy z was kumple, tak? - mruczy Diethart coraz bardziej kurcząc się w sobie.

-Thomas przyjacielu! - Manuel poklepuje go po ramieniu coś przeżuwając w buzi. - My wszyscy siedzimy w związkach po uszy! Kto jak kto, ale my byśmy się nie nabijali! Sami wiemy co to znaczy.

-Fettner co ty jesz? - pytam podejrzliwie.

-Czekoladę.

-Aha... Zaraz! Na treningu?! Skąd ty masz czekoladę?!

-Rano znalazłem pod drzwiami anonimową paczkę.

Kłamczuch. Doskonale wiem skąd ma czekoladę. Na siłownię wchodzi Sara.

-Sara! Proszę do mnie!

Przechodzi obok zawodników, którzy zza jej pleców stroją głupie miny do Dietharta.

-Thomas ma problemy kondycyjne. Proszę się tym zająć.

-Możesz wybrać wysiłek fizyczny jaki wam najbardziej odpowiada – dorzuca słodko Gregor.

Dziewczyna patrzy na niego zaskoczona, a chłopcy duszą się w sobie, żeby nie parsknąć śmiechem.

-Ja zabieram resztę na dwór, wy się tu zajmijcie... sobą. Panowie! Idziemy biegać.

Cała piątka grzecznie wychodzi za mną z siłowni i kieruje do wyjścia z budynku.

-A wy gdzie?!

Patrzą na mnie zbici z tropu.

-Kazał iść trener biegać – mruczy Manuel.

-To była zmyłka! Chyba nie chcecie tego przegapić?! - pytam i zaczajam się przy drzwiach, żeby podglądać.

-Trener to ma łeb! - wykrzykuje Kraft i zaraz zostaje uciszony przez kolegów.

Tłoczymy się wokół drzwi i przez szparę w drzwiach podglądamy jak Thomas biega na bieżni, a Sara stoi obok niego i rozmawiają.

-Myślicie, że ją bajeruje? - pyta Hayboeck.

-Diethart?! Co ty! - prycha Morgi. - Kiedyś słyszałem jak bajerował! Jak dziecko we mgle!

-Nie to co ty, co nie? - drażni go Gregor. - Fizjoterapeutki na ciebie lecą!

-Mówicie o mojej żonie! - protestuje Michi.

-Akurat nie o Tyśce! O Sylvii!

-Niech się uczy od najlepszych – śmieje się Morgi i przybija żółwika z Schlierim.

-Mogę wiedzieć, co wy robicie?

Odwracamy się i widzimy Tysię, Thomasa Horla i norweskich skoczków stojących za nimi i przyglądających się nam z zaciekawieniem. Drzwi się otwierają i do swoich zawodników dobija Stoeckl.

-Co tu się dzieje?

-Austriakom odbiło – prycha Tysia i przepycha się między moimi chłopakami, żeby dojść do drzwi.

-Co tam się dzieje? - pyta Hilde.

Tysia zagląda do środka i chwile później przygląda się nam z politowaniem na twarzy.

-Naprawdę? Szpiegujecie Dietharta?

-Ma randkę! - broni się Morgi.

-A ty 27lat, mógłbyś się zachowywać!

Hałas przy drzwiach zaciekawił Sarę i Thomasa, którzy wyszli zobaczyć co się dzieje.

-Mieliście iść biegać – zauważa fizjoterapeutka.

-Już wróciliśmy – odpowiadam dumnie.

Chłopcy jak na zawołanie zaczynają sapać.

-Nie przemęczyliście się tym dystansem rodem z maratonu? - pyta uprzejmie Tysia.

-Dobrze nas wytrenowałaś – mruga do niej Manuel.

-Chłopcy! Zróbcie miejsce kolegom z Norwegii! Musimy dać im równe szanse na wygraną! Alex, możemy zostawić Sarę i Thomasa?

Stoeckl spogląda na wymienioną dwójkę, a potem liczy swoich zawodników.

-Myślę, że się pomieścimy.

-Zatem moje dzieci proszę do pokoi, wziąć prysznic i za pół godziny spotykamy się w holu! Pójdziemy na dwór pograć w kalambury! Mam super hasła!