Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015, 10:52

-Widziałaś gdzieś Michiego?

-Nie.

-Tysia?

-Hmm?

-Coś się stało?

-Co się miało stać?

-Wy zawsze wiecie, gdzie jest to drugie. Szósty zmysł, cokolwiek?

-Daj spokój, Fannemel ma taki syf w papierach z zeszłego sezonu, że poważnie się zastanawiam czy nie byłam pijana wypełniając jego karty. Nie mam czasu myśleć o Michaelu.

-Popadacie w rutynę.

-Aha. Miesiąc po ślubie, tak?

-Ja i Jaqueline...

-Zaczyna się.

-Siedź cicho. Ja i Jaqueline popadliśmy w rutynę po dwóch tygodniach związku. A ślub wzięliśmy po dwóch latach!

Tysia wzdycha głęboko i z hukiem zamyka segregator z wymalowaną norweską flagą.

-Więc dlaczego się z nią ożeniłeś? Rutyna, nuda, nie umie gotować, czarna owca w rodzinie. Zawsze jak o niej mówisz, to mówisz o niej źle.

Hmm. Niech pomyślę. Nie, na pewno nie jest aż tak źle. Tyśka jak zwykle dramatyzuje.

Chociaż... Hmm. Kiedy ostatnio powiedziałem o niej coś miłego? Wczoraj! O, zdecydowanie! Kupiła ładny komplet garnków! Co znaczy, że pochwaliłem jej gust! Ale zaraz potem dodałem, że i tak nie poprawi to smaku potraw przygotowanych przez nią.

Cholera. Czy ta Polka zawsze musi mieć rację?

Więc dlaczego się z nią ożeniłem?

-Bo była w ciąży.

Prycha śmiechem i kręci głową.

-Żenada Heinz, żenada.

-Tysia?

-Co?

-Ty nie masz problemu z Michim. Ty masz problem ze mną.

Przysiada na stole i patrz na mnie swoim bystrym wzrokiem.

-Mam problem ze wszystkim. Jestem zwyczajnie zmęczona. Chcę się nacieszyć byciem panią Hayboeck, a nie kontrolować czy Hilde śpi odpowiednią liczbę godzin i jak to się przekłada na jego formę. Szczerze? Wali mnie to, bo on i tak mnie nie słucha.

Patrzę na nią z szokiem wymalowanym na twarzy. Pierwszy raz nie jest przemiłą Tysią, która pomaga w każdej sytuacji i uśmiechem koi rany.

-A wiesz co mnie najbardziej martwi? - pyta mnie po chwili milczenia.

-Co takiego?

-To jak traktujecie Sarę. Ona jest przerażona waszymi dziwactwami, a wy się nabijacie.

-Ja nie...

-Nie kłam! Kocham was wszystkich, ale Heinz, proszę cię. Zapanuj nad tą bandą, bo to się bardzo źle skończy.

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015, 12:36

-Proszę, zbierzcie się w grupie – lamentuje Sara przed wejściem do hotelu.

Chłopcy ani myślą jej posłuchać.

-Jak ty wyglądasz?

-Lepiej niż ty! Masz nóżki cieńsze niż moja Megi!

-O błagam cię! Widziałeś swoje?! Jakim cudem ty się możesz pokazywać z Megi?

-Sugerujesz, że moja dziewczyna jest gruba?

-Nic takiego nie powiedziałem! Sugeruję, że to z tobą jest problem!

-A w mordę dawno nie dostałeś?

-Opanujcie się, debile! Sandra za dwa miesiące nie będzie widziała własnych stóp! To jest dopiero masa!

-Ciekawe, czy będziesz tak cwaniaczył jak ona się dowie co o niej mówisz!

-Nie dowie się!

-A załóż się!

-Uważaj na niego, Gregor! Diethart to skarżypyta. W dodatku zboczony na punkcie świń...

-Dasz spokój moim świniom?

-Hmm, zastanówmy się... Nie?

-Źle się do tego zabierasz skarbie – do Sary podchodzi Tysia.

Wkłada do ust dwa palce i po chwili powietrze rozdziera przeraźliwy świst.

-Mordy w kubeł! Jesteście na treningu, a nie na domówce!

Patrzą na nią przerażeni.

-Przecież ty już u nas nie pracujesz – rzuca oburzony Diethart.

-I módl się, żebym nie wróciła. Gdzie jest Kraft?

Wzruszają ramionami, patrząc po sobie niepewnie.

-Kto mieszka z Kraftem w pokoju?

Diethart podnosi rękę.

-Ok, nie było tematu. I tak się nic nie dowiemy. Pójdę go poszukać.

Rusza w kierunku hotelu.

-Tysia? - woła ją Sara, więc dziewczyna odwraca się w jej kierunku. - Dzięki.

-Zawsze do usług. Norweski cyrk jest zawsze otwarty. Ej Gregor – zwraca się do zawodnika – mama ci nie mówiła co się stanie jak będziesz robił takie głupie miny?

-Taaa, że mi tak zostanie. Tyśka, to są zabobony dla dzieciaków.

-Nie, twoje dziecko urodzi się z taką głupią miną. I nici z marzeń o małym przystojniaku! Quasimodo będzie miał więcej uroku niż twoje dziecko!

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015, 13:58

-Co z tobą, Kraft? - pytam załamanego chłopaka, kiedy spotykam go w drodze na stołówkę hotelową.

-Nic takiego.

-No widzę przecież.

-Tynka stwierdziła, że potrzebujemy przerwy.

-Co takiego?

-Zerwała ze mną. Tak po prostu. Przez telefon.

-Ale dlaczego?

-Nie wiem. Ale myślę, że Hayboeck ma z tym coś wspólnego.

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015, 16:50

Tysia idzie korytarzem, wzdłuż którego usytuowane są pokoje ekipy austriackiej. Podchodzi do drzwi z numerem 312 i delikatnie puka, ale nikt nie odpowiada. Naciska więc klamkę, która ustępuje i dziewczyna wchodzi do środka.

Zauważa Michiego i Thomasa tańczących i śpiewających po dwóch stronach łóżka, na którym spokojnie śpi sobie Lily.

You're gonna meet some strangers 

Welcome to the zoo 

Bitter disappointments

Except for one or two

Some of them are angry

Some of them are mean 

Most of them are twisted

Few of them are clean 

Now when you go dancing

with young men down at the disco 

Just keep it simple 

You don't have to kiss though

Don't waste time with the idiots that think that they're heroes

They will betray you

Stick with us weirdos

For all yours days and nights

I'm gonna be there

I'm gonna be there, 

Yes I will

Go gentle through your life 

If you want me 

I'll be there 

When you need me

I'll be there

For you 

Don't they to make them love you 

Don't answer every call 

Baby be a giant 

Let the world be small

Some them are deadly 

Some don't let it show 

If they try and hurt you 

Just let yours daddy knows 

Tysia uśmiechając się lekko wsłuchuje się w słowa piosenki, którą obaj śpiewają dziewczynce. Żaden z nich nie zauważył jeszcze brunetki opierającej się o ścianę.

Po chwili dziewczyna dostaje delikatnych zawrotów głowy, które postanawia jednak lekceważyć. Aby zneutralizować ich działania przysiada na szafce i potrąca wazon, czym zwraca na siebie uwagę Thomasa i Michaela.

-Tysia? - pyta Hayboeck, przyglądając się swojej żonie uważnie. - Cholera, Tyśka!

Ale jest za późno, bo brunetka bezwładnie opada na podłogę, bez żadnej świadomości.

-Sprowadź kogoś! - krzyczy Michi do Morgiego, gdy ten wybiega na korytarz.

-Vilberg?! Wiesz gdzie jest wasz lekarz?!

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 9 grudnia 2015, 20:41

-Nie zebraliśmy się tu przypadkiem – oznajmiam, kiedy wieczorem wszyscy spotykamy się w pokoju Fettnera. Udało mi się zwołać całą drużynę i sztab. I Tysię, bo Michi się uparł, że jej nie zostawi po zasłabnięciu, więc albo oboje, albo żadne.

Co miałem zrobić? Przecież Kraft oskarżył go o kradzież dziewczyny. Co oznacza, że zdradza Tysię. I źle mi będzie, że to ja jej o tym powiem w tym jakże ciężkim okresie jej życia, no ale lepiej żeby nie żyła w kłamstwie.

-Nie będę owijał w bawełnę. W naszej drużynie doszło do czegoś strasznego.

-Zebraliśmy się na bezsensowne zebranie zamiast się regenerować? - pyta niewinnie Morgi.

-Thomas, twoje żarty są w tym momencie naprawdę nie na miejscu. Doszło do zdrady. Podkopania. Wbicia noża w plecy.

-Czy ktoś coś rozumie? - pyta zaspanym głosem Gregor.

Chłopcy zgodnie zaprzeczają głowami, a Tysia zagłębia się w szyję Michiego i próbuje zasnąć w jego ramionach. To teraz ja cię obudzę.

-Otóż Michael ukradł dziewczynę koledze.

Spojrzenia wszystkich lądują na Hayboecku, który przygląda mi się ze znudzoną miną.

-Że co?

Tysia nawet nie drgnęła.

-Martyna Jankowska coś ci mówi? I twój przyjaciel Stefan Kraft?

-To największa bzdura jaką słyszałem od czasu uznania Krausa najbardziej obiecującym skoczkiem młodego pokolenia – podsumowuje blondyn.

Kraft przygląda mi się z przerażeniem.

-Co też trener opowiada?

-Sam mi dzisiaj mówiłeś, że Michi coś o tym wszystkim wie!

-Powiedziałem, że Hayboeck, a nie że Michi!

-Że jak?

W tym momencie podnosi się Tysia.

-Tynka od dwóch tygodni spotyka się z Alexem Hayboeckiem, bratem Michiego.