Z pamiętnika Heinza Kuttina, 16 grudnia 2015

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 16 grudnia 2015, 19:30

Zginiemy. Wszyscy. Dziś są moje urodziny, a Jaqueline postanowiła wydać z tej okazji kolację. I zaprosiła wszystkich moich zawodników i sztab z osobami towarzyszącymi.

A teraz bomba dnia: ona będzie gotować!

Wszyscy chłopcy skrzywili się na tę wiadomość, ale Tysia i Megi, która przyjechała do Fettnera w odwiedziny zaraz ich ustawiły do pionu. Tylko biedna Sara nie wiedziała o co chodzi, ale dziewczęta szybko ją wtajemniczyły. Mimo to, one wszystkie nadal wierzą, że przeżyjemy. Ha. Ha. Ha. Optymistki.

-Heinz, Skarbie! - głos mojej żony wyrywa mnie z zamyślenia, które złapało mnie w czasie polerowania noży. - Otwórz proszę!

Ktoś dzwonił? Wizja zagłady naprawdę musiała mną zawładnąć. Kieruję się więc na korytarz i otwieram drzwi.

-Cześć trenerze – uśmiecha się do mnie szeroko Gregor. Obok niego stoi Sandra, Tim i jego narzeczona Marie.

-Witajcie dzieciaki – odwzajemniam grymas i przepuszczam ich w drzwiach, żeby mogli wejść do środka. - Przyjechaliście razem?

-Tak – potwierdza Sandra. - Ja i tak pić nie mogę, to ich odwiozę, a niech sobie chociaż lampkę wina wypiją.

-Bardzo sprytne...

-Cześć dzieci! - z kuchni wyłania się Jaqueline. - Sandra, promieniejesz kochanie!

Wita się z wszystkimi po kolei i wraca do kuchni, a ja zapraszam moje dzieciaczki do salonu.

-Z czym przyjdzie nam się dzisiaj zmierzyć? - pyta konspiracyjnie Gregor.

-Ty chyba nie możesz za siebie – prycha jego narzeczona i strzelając mu lekko przez czuprynę wstaje. - Idę pomóc Jaqueline. Marie?

Dziewczyna potakuje głową i rusza za blondynką. Jednak nie dane jest nam nawet zacząć rozmowy, bo znowu słyszymy dzwonek do drzwi.

-Hayboecki! - wykrzykuję na widok mojej ulubionej pary.

-Cześć Heinz – uśmiecha się Tysia i wchodzi w głąb mieszkania. - Cześć wszystkim!

-Witajcie! – Jaqueline znowu wyłania się z kuchni, żeby przywitać gości. Ucałowuje Michiego, a potem bierze w dłonie twarz Tysi i uważnie się jej przygląda. - Co się z Tobą dzieje, kochanie? Mizerniejesz!

-Życie z Hayboeckiem mnie wykańcza – uśmiecha się delikatnie Polka, ale widać że robi to tylko po to, żeby skończyć temat. Ponadto jako doświadczony śledczy zauważam porozumiewawcze spojrzenie jakie dziewczyna posyła Sandrze.

Po chwili rozmowy z Michim brunetka znika w kuchni z resztą pań.

-Co z nią? - pytam blondyna kiedy ten siada obok Tima.

-Nie rozmawiajmy o tym dzisiaj – uśmiecha się blado. - Wszystko jest ok, naprawdę.

Nie przekonujesz mnie, wiesz o tym?

-Pójdę im też nalać wina – oznajmiam wstając i porywając butelkę, którą już w połowie rozlałem chłopakom.

Wkraczam do kuchni niczym pan i władca.

-Jaq, Marie i Tysia, szykujcie kieliszki!

-Ja dziękuję – mruczy szybko Polka. Rzucam jej pytające spojrzenie. - Wesprę Sandrę i napiję się z nią mięty.

-Ale dlacze...

-A ja się chętnie napiję wina – pomiędzy nas wkracza Marie z gotowym kieliszkiem.

Mała cwaniara. Teraz już się niczego nie dowiem. One są w jakiejś komitywie i ja, Heinz Kuttin to udowodnię! Zaraz po tym jak otworzę drzwi, bo znowu ktoś dzwoni.

-Stefan! Sara!

-CO?!

Z salonu wybiegają chłopcy, żeby na własne oczy zobaczyć, że Kraft naprawdę przyszedł do mnie z Sarą.

-Przestań się gapić jak na zwierzęta w klatce – upomina Marie Tima i podchodzi do Sary. - Cześć, jestem Marie. Narzeczona tego tu. - wskazuje na oniemiałego Tima. - Bardzo miło mi cię poznać.

Sara nieco niepewnie ściska dłoń nowej znajomej. Widać, że długonoga piękność ją onieśmiela. Marie jest zawsze pewna siebie, ma gotową odpowiedź, umie walczyć o swoje i niczego się nie boi. Aż dziw, że zaręczyła się z Timem.

Stefan zabiera od Sary płaszcz.

-Chodź z nami na wino kochana, na trzeźwo nie zniesiesz tej porcji świńskich żartów jaka cię czeka – uśmiecha się do blondynki Jaqueline i ciągnie ją za rękę do kuchni.

Chwile później pojawiają się Diethart z Morgim i Kristina, a zaraz za nimi Fettner i Megi.

Felix niestety nie mógł przyjść, bo on i jego żona nie mieliby z kim zostawić synka.

-A propo – zagaja Morgiego Megi – Lily została z Tynką?

-Przecież Tynka przyjdzie – oznajmiam wesoło.

Wszyscy wkoło zamierają.

-Jak to Tynka przyjdzie? - dziwi się Gregor.

-Nooo – zamyślam się przez chwilę – jest moim pracownikiem, prawda?

-Przyjdzie z kimś? - pyta blada jak ściana Tysia.

-A tak, tak – uśmiecham się. - Ale pojęcia nie mam z kim.

Tysia rzuca Michiemu porozumiewawcze spojrzenie, a zaraz potem wzrok obojga skupia się na Stefanie. Jakąkolwiek próbę rozmowy uniemożliwia jednak dzwonek do drzwi. Wzrok wszystkich kieruje się na przedpokój.

-Coś nie tak? - pyta z niepokojem Jaqueline, która przystanęła w połowie drogi do drzwi.

-Będą jaja – mruczy Fettner i nalewa sobie i Megi prawie po całym kieliszku wina. - Pij, pij. Łatwiej nam to będzie ogarnąć – zwraca się do swojej dziewczyny.

-Tynka, kochanie! - słyszymy z przedpokoju.

-Rusz się – Tyśka szturcha Michiego wstając. - Trzeba to jakoś ratować.

Blondyn posłusznie wstaje i rusza do przedpokoju po drodze wyciągając za sobą Morgiego. Rzucam spojrzenie na Stefana. Jest smutny. To widać.

-Cześć brat – z przedpokoju słychać niski, roześmiany głos.

-Nie wiedziałem, że będziecie – odpowiada spokojnie, ale trochę zachowawczo Michi.

-Wejdźcie, wejdźcie – zaprasza Jaqueline i cały tłumek z przedpokoju rusza w kierunku stołu.

-Cześć, jestem Tynka – młodsza Jankowska podaje rękę Sarze. - Siostra Tysi.

-Ah tak – uśmiecha się blondynka, a Megi za plecami Tynki pokazuje fizjoterapeutce, żeby o nic nie pytała.

-A to jest Sara – wtrąca się Tysia. - Dziewczyna Stefana.

W pokoju po raz kolejny zalega ciszy.

-Sałatki się same nie zrobią! - rzuca nieco histerycznie Jaqueline. - Megi, skarbie? Kris?

Obie wychodzą, a zaraz za nimi Sandra.

-Ale jak to... - zaczyna Diethart, ale Gregor zaciska na jego ramieniu wyjątkowo mocno palce, więc do chłopaka dociera, że pewne pytania należy zostawić bez odpowiedzi.

Alex wita się z wszystkimi po kolei i w końcu dochodzi do Stefana. Wymieniają chłodny uścisk dłoni.

-Wina? - pytam próbując rozładować sytuację.

-O tak, mi dużo – mruczy Tynka, której cała energia nagle zeszła nie wiadomo gdzie.

-Pójdę po... ten... no – jąka się Tysia i wychodzi. Widzę jak w kuchni siada na kolanach Megi i zrezygnowana opiera czoło o stół.

Wychodzę, aby dołączyć do pań, a zaraz za mną rusza Stefan.

-Tysia... czemu powiedziałaś, że Sara to moja dziewczyna?

-Bo nie możesz pozwolić mojej siostrze wygrać bez walki.

Z pamiętnika Heinza Kuttina, 16 grudnia 2015, 20:39

Deser trwa w najlepsze. Wszyscy przeżyli główne danie, choć to akurat może być bomba z opóźnionym zapłonem.

-I jak wam smakuje kochani? - pyta Jaqueline.

Przy stole pojawia się szmer aprobaty i o ile mi się dobrze wydaje, to jest szczery. Deser chyba naprawdę im smakuje.

Dziewczęta cały czas zagadują Sarę wiedząc w jak trudnej sytuacji się znalazła i chcąc ułatwić jej aklimatyzację. Chłopcy z kolei bez problemu debatują między sobą i wszyscy poza Stefanem akceptują obecność Alexa. Ale że Stefan będzie miał problem to akurat było do przewidzenia.

-A pamiętacie jak Tynka z Kraftem... - zaczyna Gregor i nagle jakby dochodzi do niego jego własna głupota i milknie.

-Ojcem mojego dziecka będzie idiota – wzdycha Sandra.

-Przestańcie – prycha Michi. - Nie możemy udawać, że nigdy nie byli razem.

-I nie będziemy – popiera go Tynka. - Każdy popełnia błędy...

-Nazywasz mnie swoim błędem? - pyta wściekle Stefan.

-Dajcie mi wina, błagam – mruczy Megi i rozgląda się za butelką. Pomocnie podstawiam jej jedną, którą znajduję na szafce za sobą.

-Tego nie powiedziałam...

-Zasugerowałaś!

-Teraz uważaj! - szepcze Kris do Sary i nalewa i sobie i jej wina do kieliszka.

-Może dokładki komuś? - Jaqueline rozpaczliwie próbuje przerwać tę niezbyt przyjemną wymianę zdań.

-Błędem był nasz związek!

-Ah tak! Bo lepiej ci z tym palantem!

-Kraft, mówisz o moim bracie! - upomina go Michi.

-Będę rzygać – mruczy Tysia.

-Co?

-Będę rzygać – krzyczy i zrywa się do łazienki. Sandra rusza za nią.

-Ileż emocji – mruczę podekscytowany.

-Trochę ci zepsuliśmy urodziny, co nie? - pyta Marie.

-Co ty! To najlepsze jakie miałem! - odpowiadam. Dziewczyna prycha śmiechem.

-Ty naprawdę masz siano w głowie! Równy z ciebie gość!

Stukamy się kieliszkami i przysłuchujemy się wymianie zdań.

-Jaq, możemy prosić o czarną herbatę? - do pokoju z powrotem wpada Sandra.

-Oczywiście kochanie!

-Cóż za nagła zmiana zdania! Jeszcze miesiąc temu miałaś Alexa za idiotę!

Wzrok wszystkich pada na Tynkę.

-Nie wiem o czym mówisz...

-To może poczytam wszystkim twoje stare wiadomości?

-Stefan – uspokaja go Morgi – pomyśl zanim zrobisz coś czego będziesz żałował.

Tynka cała czerwona na twarzy z wściekłości wstaje od stołu.

-Idziemy Alex.

-Nie sądzę.

-Co?

-Zostanę i poczytam ze Stefanem smsy od ciebie.

-No i świetnie! Wszystkiego najlepszego Heinz!

-Dziękuję Skarbie! - rzucam wesoło, kiedy młoda Jankowska rusza w kierunku drzwi. - Poczekaj, pomogę ci znaleźć płaszcz!

Biegnę za nią. Kiedy wracam Stefan z Alexem rozprawiają o czymś w kącie pokoju, a przy stole panuje względny spokój. Wszyscy rozmawiają ze sobą w mniej więcej 3-osobowych grupach. Po chwili pojawia się Tysia z Sandrą i moją żoną.

-Gdzie jest Tynka? - pyta brunetka widząc puste miejsce po swojej siostrze.

-Miała ważne sprawy do załatwienia – uśmiecha się do niej Fettner.

-Może i dobrze. Jaq? Jest jeszcze rosołek? Zjadłabym. Dużo. Daj ile masz.